Namasté, mijn naam is Rousnie Khemai

Toen ik 12 jaar was is mijn oma overleden. Dat was de eerste keer dat ik een crematie van dichtbij heb mogen meemaken. Gedurende 12 dagen na haar crematie kwam er een priester bij ons thuis. Normaal gesproken wordt er alleen uit Ramayan gelezen.

De Ramayan is een omvangrijk epos uit India. Samen met de Mahabharat vormt het een belangrijke culturele hoeksteen van het hindoeïsme. Dit keer werd er ook uit de Garurh Poeran gelezen. Dit geschrift behandelt de vele en veelzijdige aspecten van het werelds leven, en ook van het leven na de dood. Onderwerpen zoals de wandelweg van de ziel na het verlaten van het lichaam, hoe deze wandelweg wordt bepaald en wat daaraan ten grondslag ligt, komen hierin aan de orde. 

Hierin wordt ook aangegeven dat als de as van een overledene wordt uitgestrooid in de heilige rivier Ganges dan zal de ziel gelijk alle wegen overslaan en naar god zelf gaan. Dit wordt door de meeste mensen ook het Paradijs genoemd. Op een zeer voortreffelijke manier wordt in een dialoog gevoerd, waarbij de vragen worden beantwoord door God. Deze ‘vragen en antwoorden’ verschaft de mens niet alleen inzichten over haar eigen handelen en ervaringen, maar geeft ook antwoorden op vele levensvragen waarmee wij zitten.  

Nadat we de urn konden ophalen bij de crematorium zijn wij naar India gereisd en is in de Ganges mijn oma’s as uitgestrooid. Dit heb ik altijd onthouden want dit was een zeer bijzonder moment voor mij om zo voor de laatste keer afscheid van mijn oma te nemen.

Mijn interesse heeft altijd bestaan om vrienden of familieleden te vragen wat zij willen na het overlijden. Veel mensen willen het er liever niet over hebben of zeggen meestal “dat mogen mijn kinderen of familieleden” beslissen. Ik heb dat altijd erg  bijzonder gevonden en vind het jammer dat daar vaak niet zelf over nagedacht wordt. Het taboe mag hierin doorbroken worden! U wilt juist uw nabestaanden de zekerheid meegeven dat ze alles goed gedaan hebben naar uw wens.

Vorig jaar mei in 2020 is mijn dierbare tante overleden, we werden overspoeld met emoties. Dit was het moment dat er veel geregeld moest worden. Wat moet er eerst gebeuren en wat daarna.. 

Haar laatste wens was om in de Ganges uitgestrooid te worden en dat is ook gebeurd.

Tijdens het rouwen door heb ik toen vaak gedacht: Wat als iemand niemand heeft om hem of haar mee te nemen naar India om uitgestrooid te worden? Of dat de nabestaanden dit wel willen doen voor hun dierbare, maar er de mogelijkheid of geen tijd voor hebben door de drukte van het dagelijkse leven of door werk. Wat zijn dan de mogelijkheden?

​